Ziya abim eline diline sağlık.
Benim ailemin de ilkokul yıllarında sapanla başlayıp havalı tüfek, babamın tek kırması, abimin süperpozesi ve nihayet mesleğe başlayıp ilk maaşımla aldığım süperpozemle ve daha sonraki tüfeklerimle devam eden avcılığımı kabul etmesi uzun sürdü.
Evlenince hanım vazgeçirir diye ümitlendiler ama o da nafile çıktı.
Çünkü ben görücü usulüyle evlendiğim hanımcağızımla daha ilk görüşmemizde avcı olduğumu söyleyip buna karşı olursa bu işin olmayacağını söylemiştim.
O da, garibim, avcılığı babasında gördüğü gibi ayda-yılda bir tek kırmayı alıp bir-iki karatavuk vurmaktan ibaret zannediyormuş.
İlk başlarda biraz sıkıntı yaşadık ama sağolsun şimdi düzene girdi.
O da haklıydı, ilk defa geldiği, çevresi olmayan bir yerde yalnız kalıyordu.
Velhasıl, -nasıl bir tutkuysa bu avcılık- sanırım hepimiz benzer şeyleri yaşıyoruz.
İşiniz de, eşiniz de, avınız da rast gelsin efendim.