avın tadı küçükken daha güzeldi.

[Murat YILMAZ 55]

Çocuktum, sevdam başladı ava …
KaraRusu ile ava giden sigara kokulu dedem  yüzünden,  ördek avı deyince avın yakuşuğu (ava yakışan) bi alaş bi gancık(1 dişi 1 erkek) diyen, avını keserken incitmeye korkan dedem yüzünden.
Çocuktuk, su geçerdi çizmelere… avcı peşinde gezerken karda morarırdı parmaklar, sıcak sobaya birden yaklaşınca, sızısından ağlardık parmakların.
Çocuktuk, tutmasa da tuzaklar karatavuk, sabahtan akşama karda serpmeler kurardık. Tüfeğe dokunmak bile heyecanlandırırdı bizi, hani bazen boşunu tut diye verirlerdi elimize.
Büyümeye başladık, yavaştan tüfeği alıp erkenden ava kaçardık, eve gelince kopacak kıyamete rağmen…cehaletti evet cahildik ama... Ya ördek vurursam?. Ya çulluk vurursam?… Bu sorular uyutmaz , kaçırtırdı adama tüfeği…
Büyüdük kendi tüfeğimiz, belgemiz ,arabamız köpeğimiz oldu.
Büyüdük tonla malzemelerimiz oldu, mühre, fişek ve tüfeğimiz değil tüfeklerimiz oldu.
Büyüdük, marka ve kalite ayırır , av yeri kıskanır, vurduğumuzu az bulur, köpek beğenmez olduk.
Fotoğraf çektirir, video çekmeye çalışır , vurulan av cameraya girmemişse av vurduğumuza sevineceğimize çekim yapana kızar olduk.
Vuramadığımız her ava sinirlenir, vurduklarımızı ise yetersiz bulur olduk,
Fotoğraftan ibaret avcılığımız oldu,
Rekabetten ibaret avcılığımız oldu,
Avı, doğayı sevdiğimizi unuttuk.
Biz büyüyünce avcı olacaktık ama sanırım büyünce avın tadını unuttuk….

[Fatih COŞKUNÇAY]

Çocuktum, sevdam başladı ava …
KaraRusu ile ava giden sigara kokulu dedem  yüzünden,  ördek avı deyince avın yakuşuğu (ava yakışan) bi alaş bi gancık(1 dişi 1 erkek) diyen, avını keserken incitmeye korkan dedem yüzünden.
Çocuktuk, su geçerdi çizmelere… avcı peşinde gezerken karda morarırdı parmaklar, sıcak sobaya birden yaklaşınca, sızısından ağlardık parmakların.
Çocuktuk, tutmasa da tuzaklar karatavuk, sabahtan akşama karda serpmeler kurardık. Tüfeğe dokunmak bile heyecanlandırırdı bizi, hani bazen boşunu tut diye verirlerdi elimize.
Büyümeye başladık, yavaştan tüfeği alıp erkenden ava kaçardık, eve gelince kopacak kıyamete rağmen…cehaletti evet cahildik ama... Ya ördek vurursam?. Ya çulluk vurursam?… Bu sorular uyutmaz , kaçırtırdı adama tüfeği…
Büyüdük kendi tüfeğimiz, belgemiz ,arabamız köpeğimiz oldu.
Büyüdük tonla malzemelerimiz oldu, mühre, fişek ve tüfeğimiz değil tüfeklerimiz oldu.
Büyüdük, marka ve kalite ayırır , av yeri kıskanır, vurduğumuzu az bulur, köpek beğenmez olduk.
Fotoğraf çektirir, video çekmeye çalışır , vurulan av cameraya girmemişse av vurduğumuza sevineceğimize çekim yapana kızar olduk.
Vuramadığımız her ava sinirlenir, vurduklarımızı ise yetersiz bulur olduk,
Fotoğraftan ibaret avcılığımız oldu,
Rekabetten ibaret avcılığımız oldu,
Avı, doğayı sevdiğimizi unuttuk.
Biz büyüyünce avcı olacaktık ama sanırım büyünce avın tadını unuttuk….

+1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

[Emrah AKDENİZ]

Çok güzel paylaşım olmuş.
Sanırım biraz özeleştiri yapmamız gerek..

[Gürsel KARABAY]

Hocam çok keyifli olmuş duygularimiza tercüman olmussunuz.

SM-G900FQ cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

[Murat YILMAZ 55]

+1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

teşekkürler fatih bey..

[Murat YILMAZ 55]

Çok güzel paylaşım olmuş.
Sanırım biraz özeleştiri yapmamız gerek..

teşekkürler emrah bey. ben dediğiniz gibi çok fazla özeleştiri yapmamız gerektiğini düşünüyorum. bazen çok şeyi birbirine karıştırıp avı neden yaptığımızı unutuyoruz.

[Murat YILMAZ 55]

Hocam çok keyifli olmuş duygularimiza tercüman olmussunuz.

SM-G900FQ cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

teşekkürler Gürsel bey.

[Ergin ŞİMŞEK]

Çocuktum, sevdam başladı ava …
KaraRusu ile ava giden sigara kokulu dedem  yüzünden,  ördek avı deyince avın yakuşuğu (ava yakışan) bi alaş bi gancık(1 dişi 1 erkek) diyen, avını keserken incitmeye korkan dedem yüzünden.
Çocuktuk, su geçerdi çizmelere… avcı peşinde gezerken karda morarırdı parmaklar, sıcak sobaya birden yaklaşınca, sızısından ağlardık parmakların.
Çocuktuk, tutmasa da tuzaklar karatavuk, sabahtan akşama karda serpmeler kurardık. Tüfeğe dokunmak bile heyecanlandırırdı bizi, hani bazen boşunu tut diye verirlerdi elimize.
Büyümeye başladık, yavaştan tüfeği alıp erkenden ava kaçardık, eve gelince kopacak kıyamete rağmen…cehaletti evet cahildik ama... Ya ördek vurursam?. Ya çulluk vurursam?… Bu sorular uyutmaz , kaçırtırdı adama tüfeği…
Büyüdük kendi tüfeğimiz, belgemiz ,arabamız köpeğimiz oldu.
Büyüdük tonla malzemelerimiz oldu, mühre, fişek ve tüfeğimiz değil tüfeklerimiz oldu.
Büyüdük, marka ve kalite ayırır , av yeri kıskanır, vurduğumuzu az bulur, köpek beğenmez olduk.
Fotoğraf çektirir, video çekmeye çalışır , vurulan av cameraya girmemişse av vurduğumuza sevineceğimize çekim yapana kızar olduk.
Vuramadığımız her ava sinirlenir, vurduklarımızı ise yetersiz bulur olduk,
Fotoğraftan ibaret avcılığımız oldu,
Rekabetten ibaret avcılığımız oldu,
Avı, doğayı sevdiğimizi unuttuk.
Biz büyüyünce avcı olacaktık ama sanırım büyünce avın tadını unuttuk….

 

 hemşerim güzel anlatmişsın yüreğine sağlik

[Murat ÖZBAŞ]

çok güzel bir paylaşım olmuş tebrikler

[Murat YILMAZ 55]

Teşekkürler Ergin bey.
 

 hemşerim güzel anlatmişsın yüreğine sağlik

[Murat YILMAZ 55]

çok güzel bir paylaşım olmuş tebrikler

Teşekkürler Murat bey.

[Yakup GÖKDEMİR]

çok güzel yazmışsınız elinize yüreğinize sağlık..