İLGİNÇ BİR ARAŞTIRMA

[Erol ÖZTÜRK]

iki psikiyatri uzmanı, 10 yıl kadar önce bir teori ortaya atmış şöyle ki ;

"Cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır."

Ve bunun üzerine bir araştırma başlatıldı. Fizyolojik ve zihinsel alanda yapılan çeşitli uygulamaların sonucunda şu bulgulara ulaşıldı:
· Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
· Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimin-dedir.
· Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
· Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.


Cornell Üniversitesi'ndeki öğrenciler arasında bir test yapıldı ve klasik "Nasıl geçti?" sorusuna öğrencilerden yanıtlar istendi...

Soruların yüzde 10'una bile yanıt veremeyenlerin “kendilerine güvenleri” müthişti. Onların "testin yüzde 60'ına doğru yanıt verdiklerini" düşündükleri; hatta "iyi günlerinde olmaları halinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıkları" ortaya çıktı.

Soruların yüzde 90'ından fazlasını doğru yanıtlayan-lar ise “en alçakgönüllü” deneklerdi; soruların yüzde 70' ine doğru yanıt verdiklerini düşünüyorlardı.

Tüm bu sonuçlar bir araya getirildi ve Dunning-Kruger Sendromu'nun metni yazıldı:

“İşinde çok iyi olduğuna” yürekten inanan ‘yetersiz’ kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz! Aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür!
Ancak bu ‘cahillik ve haddini bilmeme’ karışımı mesleki açıdan müthiş bir itici güç oluşturur.

‘Eksiler’ kariyer açısından ‘artıya’ dönüşür.

Sonuçta, ‘kifayetsiz muhterisler’ her zaman ve her yerde daha hızlı yükselirler…

Bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar çalışma hayatında ‘fazla alçakgönüllü' davranarak öne çıkmaz, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmaz, kıymetlerinin bilinmesini beklerler... Tabii beklerken kırılır, kendilerini daha da geriye çekerler... Muhtemelen üstleri tarafından da ‘ihtiras eksikliği’ ile suçlanırlar..."

N'olur fazla mütevazi olmayın!...

"Siz de çevrenize şöyle bir bakın" diyeceğim ama eminim bu satırları okurken bile aklınızdan bir dolu yüz, bir dolu isim geçti...

Bence Dunning ile Kruger'in, bu çalışmalarıyla 2000'de, Nobel yerine Harvard Üniversitesi'nin Ig Nobel'ini alma nedeni "cahil olmamalarıydı".

Gönlümün nobelini bu ikiliye vererek yazımı Bertrand Russel'in bir sözüyle bitiriyorum:

“Dünyanın sorunu, akıllılar hep kuşku içindeyken aptalların küstahça kendilerinden emin olmalarıdır.”

Kaynak: ephiass/sosyomat.com

[Ş.Burak SEZER]

Güzel bir konuya değinmişsin teşekkürler Erol abi..Bazen farkında olmadan günlük hayatta bizlerde yapıyor olabiliriz..Bu tamamen insanın bir konudaki yetersizliğini farklı bir şekilde telafi etme çabası..

[Adem ÖZENEN]

 

[Atınç ERGÜREL]

Derin bir konu.Deney sonucu insanları 2 katagoriye indirgemiş.Acaba hangi gruptayım? Metni okuyanlar ve kendini mütevazi gören ler gibi bende mütevazi grupta yerimi alıyorum.Benim için;Bilgi,deneyim ve öz güven= başarı .Günlük ve iş hayatımda acaba ne kadar başarılıyım.Başarısız kaldığım konularda bu üçlüden hangisi eksik kalıyor.Bahse konu teorinin sonucu özetle rammetli dayımın bir öğütünü hatırlattı.''Nezaketi elden bırakma, nezakete de kurban gitme''.

İşte düşündüklerimi ve kendimi ait hissettiğim mütevazi katagorisinde olduğumu belirten yukarıdaki pragrafı, özgüven patlamasıyla yazdım.

Ve fakat, ben bir uzman değilim.Bu konu üzerinde çok detaylı yorum yazabilecek kişiler var.Şimdi kendime tekrar soruyorum, ben hangi katagoriye tabiyim?

[Halil ARIK]

bende neden bi baltaya sap olamıyom diye düşünüyodum senelerdir )

[Savaş KARAUZ]

türkçede cahil cesareti diye bir deyim vardır. tüm konuyu 2 kelimede özetlemiş, dilimiz anlam zenginliği bakımından çok güçlü 

[Suat ÇALIŞKAN]

Ecdadımızda yönetici olacak kişileri bu makamlara halk seçerek getirirmiş.Şimdiki gibi birilerinin zorla dayatmasıyla değil.

Savaş kazanıldığında başarı ordunun n kaybedildiğinde  başarısızlık komutana kesilirmiş.

Bence mütevazilik kötü bir şey değil insana haddini bildirir bir bakıma.Eğer  öyle olmasıydı koskoca padişah her sabah bir manga adama ( Böbürlenme padişahım senden büyük Allah var) dedirtmezdi.

Son zamanlarda okuduğum en güzel yazlardan.Tespitler son derece doğru olsada ben mütevazilikten yanayım.

Bende şöyle bir 4 lük ekleyeyim.

Cahil ile sohbet etmek zordur bilene

Cahil ne gelirse söyler diline

Alim ile sohbet edersen alırsın mertebe

Cahil ile sohbet edersen dönersin merkebe....

[Yusuf SAĞLAM]

çok güzel bir anlatım ve ifade .

N'olur fazla mütevazi olmayın!...


demişsiniz  ,

ne yapalım , cahil ile tartışmayamı girelim  . bence  girmeye hiç gerek yok . onlar daima haklıdırlar . onlar , empati yapamazlar , onların egoları ( cahillikleri ) o kadar güçlüdürki , onların haklı olduğu yerde , sizin zerre kadar haklılığınz yoktur .