Küçükken Dedemden Tüfeği alır Dağa çıkardım o zaman karatavuk yasak değildi bu kadar küçükde değildi kimsede vurmazdı zaten ama ben çulluk vuramazdım Bir gün dedemden aldım tüfeği 20 cal el yapımı tekli namlu uzundu boyunu hatırlamıyorum dedem fişekleri kendi doldurur bana verirkende evlere doğru atma tüfek kırık gez birde karatavuğa mermi atma dedi bende tamam dedim tüfeği omuzlayıp çıktım dağa ama dayanamadım karatavuğu gördüm hemen tüfeği ateşledim ama vuramadım o gün hiç birşey vuramadım geri geldim dedeme yolda rastladım dedem ne vurdun oğlum tüfek sesi duydum Ben sinirli bir şekilde tabi rol yapıyorum yaa vurdum gitti dikenlerin arasına düştü alamadım geldim derdim Dedem tabi numarayı çoktann anlamış Bıyık altından Gülümserdi Aynı Yoldan Bende geçtim evlat o çalılar benim zamanımdada çok vardı derdi beraber gülerek eve dönerdik
Konu: En büyük palavram (Okunma sayısı 2297 defa)