ASABİ KÖPEK, İSCEHİSAR’DA BILDIRCIN TEKMELEMEK - ANILARIM 26

[Oğuz BABAÇOĞLU]

“İçinde var ama kalkmıyor. Tekmeyi bir vuracan içinde ne var ne yok süpürüp  havaya kaldıracan, bak böyle!” Bir tekme attı, FRİNK! İçinden bir bıldırcın daha fırladı…”

      Yıl 1991, ağustos ayı av açılışı. Ben, Suat Abi ve 4 aylık yavrumuz Linda, Yeşilyurt kulübüyle birlikte Afyon’a av açılışına gideceğiz. Çil keklik ve bıldırcın avlamayı umuyoruz.
      İçinde bulunduğumuz minibüs hınca hınç dolu. Av malzemeleri ve köpeklerle birlikte ortalık perşembe pazarı gibi... Birbirine çatanlar, şakalaşanlar, muhabbet, şamata…
      Mehmet diye gençten bir avcıyı öne oturttular ve dediler ki “Köpek en çok ona gıcık oluyor. O önde otursun…” Mehmet de homurdana homurdana ön koltuktaki yerine geçerken. “Al dedim şunun ağızlığını yine almamış ya. Başlayacam köpeğine…! Geçen sene ısırmadık yerimi bırakmadı namussuz. Bu sefer de ısırırsa vurmazsam şerefsizim…!”
       Herkes bindikten sonra, en son 30-35 yaşlarında bir avcı ve beraberinde kırık bir köpek bindi ve o saniyeden itibaren minibüste yüksek sesler,ani hareketler, hatta gülüşmeler kesildi. Herkes gergin ve birbiriyle bir şeyleri ürkütmek istemezcesine fısıltıyla konuşmaya başladı. Köpek çok asabiydi ve önce havlamak , sonra ısırmak için bahane arıyordu. Arabanın bir kasise girmesi ve minibüsün sallanmasıyla birlikte kırık köpek  delirdi. Sağına soluna atak yaparak ısırmak istedi ama sahibinin tedbirli bir gerginlikte tuttuğu zinciri kasmasıyla köpeğin bu atakları sonuçsuz kaldı. Köpek dakikalarca hırçın hırçın havladı… Sonra güç bela sustu.
       Yolculuk esnasındaki fısıltılardan öğrendiğimize göre bu hırçın köpeğin sahibi önde oturan Mehmet’in Abisiymiş. Köpek de en çok Mehmet’e gıcık oluyormuş, gördüğü yerde sarıyormuş...
      Mola yerine vardığımızda önce bu asabi köpek indirilip güvenli bir yere bağlandı. Minibüstekiler üzerlerinden ağır bir yük kalkmasının verdiği şikayetçi bir homurtuyla arabadan inmeye başladılar. Çaylar içildi, köpeklerin tuvalet ihtiyaçları görüldü…Mola sonunda kulüp başkanının “İzmir istikametinden Afyon istikametine giden Şakşak  Turizmin …şak yolcuları, kızlarınızı , erkeklerinizi (köpeklerinizi) arabaya bindirip yerinizi almanız, önemle rica olunur!” Şeklindeki esprili anonsundan sonra herkes minibüsteki yerini aldı. En son asabi köpek ve sahibi yerine geçerken köpeğin ani bir hareketine engel olamayan sahibi, zinciri asılsa da köpeğin yavru bir köpeği ısırmasına engel olamadı ve yavrunun kafasından kan boşaldı. Sahibinin şikayetçi konuşmaları eşliğinde köpeğin kafasına pansuman yapıldı. Neyse ki yavru köpeğe bir şey olmamıştı, köpek iyiydi. 
      Sabah gün ağarmaya yakın Afyon’un İscehisar beldesindeki meraya ulaştık. Önce öndeki Mehmet’i bir yerde bıraktılar. Sonra az daha ilerleyip bir anız tarlasının kenarına yanaştı minibüs. İlkin asabi köpek kimseyi ısırmasın veya diğer köpeklerle dalaşmasın diye arabadan indirilip bir ağaca bağlandı. Ardından  kulüp arabasından o telaşlı iniş başladı. Beş aydır avın özlemiyle yanıp tutuşan avcılar, bir an önce kendini meralara atmanın hevesiyle iştahlı iştahlı hazırlanıyorlardı. Bu telaşta birazcık da “Aman benim gideceğim yere benden önce kimse girmesin.” kaygısı da vardı.   
     Otobüsten ayrılan avcıların yanımızdaki anız tarlasına girmesiyle bıldırcınlar fırlamaya başladı. FRİNK, PRİNK! Ardından kıyamet koptu. DAN, DUN, DAN, DUN! Düşen bıldırcınlar , koşturup alanlar, köpeğini sevenler... Bu patırdı 15 dakika sonra dindi, herkes bir yerlere dağıldı, ortalıkta kimse kalmadı. Biz de o tarlaya girdik ama nafile tek bıldırcın kaldıramadık. Arazide gez gez, bizde adam gibi köpek yok. Hele çil keklik öyle lanet ki usta köpekleri bile dört döndürüyor. O sıcakta izini kaybettiriyor, çoğu ferma boş çıkıyordu. Bizim nal toplamamız normaldi.
       Kuru bir dere yatağına geldik. Tabandaki geniş alana da buğday ekmişler, anız var. Frink, Prink fırlayan bıldırcınlara veriyoruz dumanı. DAN,DUN! İki sıkıyı attım, öte yandan anızın kenarından fırlayan tavşan ve tüfeğin boş olması beni kahretti. Birkaç tane daha bıldırcın düşürdük ama hepsi oymuş.  Gez dolaş, çilden eser yok.
    Öğle oldu. Arabanın yanına gidip yemek yiyelim, dedik. Arabanın yanında bulunan sabahki ilk anıza geldik. Suat Abi ayağının dibinden fırlayan bıldırcını tek sıkıda aşağı indirdi. “Allah Allah!” dedik. “Hala bıldırcın kalmış mı burada?” Daha dikkatli gezmeye başladık. Suat Abinin ayağının dibinden bir tane daha. DAN! Tek sıkıda aşağıda. “Ya hep senin ayağının dibinden mi kalkıyor bunlar?” dedim. Bana dedi ki “Hoca anız topaklarının içi bıldırcın dolu bak böyle bir tekme atıyorsun bıldırcın kalkıyor.” Bana gösterirken tekmeyi anız topağına vurmasıyla birlikte FRİNK! Bir bıldırcın daha kalkmasın mı… DAN, DUN! Aşağıda. 4 aylık Linda ilk aportunu yapıp kuşu getiriyor. Ne sevinç ne sevinç! Gel kızım buraya! Sev babam sev.
   
     (Gönlümden koptu. ÇAYLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAR!)
    Ardından ben de başladım tekmelemeye. Vuruyorum yok, çiğniyorum nafile. FRİNK! Suat Abi’den bir tane daha fırlıyor DAN! O da  aşağıda. “Abi ben tekme atıyorum, atıyorum kalkmıyor. Olacak şey değil ya!” dedim. Adamın tekme attığı yerden bıldırcın kalkıyor. Neredeyse hiç boş yok. Ben topakları yiyorum elde var sıfır. Elindeki kuşu çantasına koyarken yanıma geldi. “İçinde var ama kalkmıyor. Tekmeyi bir vuracan içinde ne var ne yok süpürüp  havaya kaldıracan bak böyle!” Bir tekme attı, FRİNK! İçinden bir bıldırcın daha fırladı. DAN DUN! O da aşağıda…
    Hakikaten dediği gibi anızların içi bıldırcın doluymuş. Sıcaktan hepsi pusmuş kalkmıyor. Ben de işi söktüm, beş altı tane bıldırcın vurdum ama Suat Abi kadar şanslı değilim. Suat Abi sadece o tarlada tekmeleye tekmeleye toplam 16 bıldırcın vurdu. Ardından “Yeter bu kadar, benim için av bitmiştir.” diyerek arabaya döndü. Yemeğimizi yedik o tüfeğini kılıfına koydu. “Ben avımı yaptım Hoca, sen avlayacaksan köpeği al dolaş.” deyip bir kenara kıvrılıp yattı.
      Tabi benim gözüm o verimli anız tarlasında . Gez dolaş tekmelemediğim yeri kalmadı. Bir tek bıldırcın kalksa ya… Nasip işte!
      Ben de sıcağın verdiği yılgınlıkla arabanın yanında kendime bir yer bulup yattım. Akşama doğru biraz  dolaştım ama nafile nasip bu kadarmış diyerek arabanın yanına döndüm.
      Akşama  avcılar yavaş yavaş dönmeye başladılar. Onlarda da demet demet bıldırcınlar var ama işte bu noktada kimin köpeği iyi, kimin köpeği kötü daha iyi anlaşılıyor. Bakıyorsun köpeği iyi olanların askılarında çil keklik de var, diğerlerinin askılarında sadece bıldırcın.


                             (Bir bıldırcın avı 2012)
      O asabi köpeğin sahibi o gün 3 çille döndü. Demek ki köpeğin avı çok iyiydi. Sabahkinin aksine arabanın yanına gelirken köpeğini bağlamamıştı. Sahibi, neden bağlamadığını soranlara dedi ki “Köpek çok gezdi bayağı yoruldu, kimseye sarmaz artık. Hali yok.” dedi.     
Ancak ilerideki tepeden Mehmet’in görünmesiyle birlikte bu tablo değişti, köpek adeta yeniden dirildi. Oraya doğru hırlayarak tırıs kaldıran köpek tam gaz Mehmet’in üstüne koşmaya başladı. Uzaktan köpeğin kendisine doğru koştuğunu gören Mehmet tüfeğini askıdan indirdi. Yanımızdaki Abisi de durumu görünce “Mehmet kaç, belalın geliyor!” deyip kahkahalar atmaya başladı. Ancak bu kez Mehmet’in kaçmaya hiç niyeti yoktu. Köpek aradaki mesafeyi hızla kapatırken Mehmet yeleğinin cebinden çıkardığı şevrotini otomatik tüfeğinin ağzına verdi.Tüfeği kaldırıp yüzüne almasıyla birlikte yanımızdaki abisinin kahkahaları sustu. Suratı sapsarı oldu. Çünkü durum ciddiydi. “Atma len!” kelimesi ağzından çıkarken Mehmet’ten  ard arda iki tüfek patladı. DAN, DAN! Sıkıyı yiyen köpek yerde debelenmeye başladı. Ardından bir sıkı sesi daha geldi: DAN! Köpek yerde hareketsiz kaldı.
       Başta Abisi olmak üzere herkes şokta. Mehmet  yavaş yavaş, sallana sallana  ağzı açık bir şekilde kalakalan Abisinin yanına geldi. Elini Abisinin ağaçta asılı duran yeleğinin cebine daldırarak 3 tane sıkı aldı. Abisi şoku biraz atlattıktan sonra “Ne vurdun len köpeği!” dedi. Köpeğin saldırılarından bıkan Mehmet “Geçen seneden beridir …tümü kalbura çevirdi …ne! Sen karşıdan eğleniyorsun ama benim canım yanıyor. Sana kaç kere söyledim şunun ağızlığını al diye. Almadın. Dün de yemin ettim. Bir daha saldırırsa vuracam diye…”
       Minibüs, belanın gitmiş olmasının verdiği  bir rahatlamayla huzur içerisinde bazen gülüşmelerle bazen şakaların ardında kopan kahkahalarla İzmir yoluna girmişti.
       Dedem Korkut geldi boy boyladı soy soyladı ve günün anlam ve ehemmiyetine ilişkin şu maniyi düzdü.
     
                                              Köpek terbiyeyi terk ederse
                                              Adamı ısırıp darp ederse
                                              Sıkıyı kurşunu hakkeder
                                              Avcının canına tak ederse
       
        Kulüple gittiğimiz avlarda da pek çok hadise yaşadık. Parasız zamanımızda Suat Abiyle baş başa ava gidelim istedik ama bu mümkün olmadı. Neden mi? Onu da anlatırız, ancak o başka bir hikaye…

[Mehmet TUTCU]

Sevgili hocam avı sizinle yaşadım ağzınıza yüreğinize sağlık rastgele ,denizlime selamlar .

[İsa TORUN]

Hocam elinize sağlık...

[Kadir GONAYDIN]

Çok keyifle okuduğum anılardan biri daha.
teşekkürker.

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Sevgili hocam avı sizinle yaşadım ağzınıza yüreğinize sağlık rastgele ,denizlime selamlar .

Aleykümselam sağ olasın...

Hocam elinize sağlık...

Olayın geçtiği Afyon'a Denizli'den selamlar...Sen de sağolasın teşekkür ederim...

Çok keyifle okuduğum anılardan biri daha.
teşekkürker.

Valla bu yoğunlukta bu hikaye nasıl çıktı, ben de şaştım ama içimde çok kalırsa rahatsız ediyor. 10 -15 gün rahatım şimdi... Ben teşekkür ettim hepinize...

[Halil ARIK]

Hocam bir iscehisarli olarak zevkle okudum. Elinize saglik. Hala iscehisarda aniliyorsunuz izmirden otobusle gelen avcilar bitirdi kekligi diye haberiniz olsun

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Valla ben orda hiç keklik vurmadım...

[Halil ARIK]

Yok denecek kadar az cil ve kinali İns. Cogalir birgun beraber avlaniriz hocam

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Yok denecek kadar az cil ve kinali İns. Cogalir birgun beraber avlaniriz hocam

Ya ben buna üzülüyorum. Afyon'un kısıtlı sayıda çil kekliği vardır. Yani neredeyse müzelik denecek kadar. Çil avına açarlar, Yozgat'ta iki katı kuş var. Avı kapalı Artık inşallah demekten başka bir şey gelmiyor insanın elinden...

[Halil ARIK]

Ben 4 senedir avlaniyorum bir alay cil gordum oda on kadar  ne alaka afyonda cil avinin swrbest olmasi bu kadar konudan bihaber olan kisiler yasaklari belirliyor. Allah sonumuzu hayir etsin

[A.İhsan MUDANYALI]

güzel paylaşım kaleminize sağlık