Resul ile alay edenler
Kainatın Sultanı, bir gün Kâbe’de iken,
Cibril aleyhisselam yanına geldi birden.
Dedi ki: (Senin ile istihza edenlerin,
Hakkından gelmek için, emir aldım ve geldim.)
Beş kişi idiler ki bu kâfirler o zaman,
İstihza ederlerdi Resul’le utanmadan.
Biraz sonra, beşi de, hikmet-i ilahiyle,
Onların önlerinden geçtiler sıra ile.
Herbirisi geçerken, Cebrail, o kişinin,
Baktı bir azasına, helak olması için.
Kiminin bacağına, kiminin göz ve ayak,
Gibi azalarına baktı çok sert olarak.
Daha sonra dedi ki Resul-i kibriya’ya:
(Bu beş kişi, yakında uğrarlar bir belaya.)
Her kimin neresine baktı ise o zaman,
Hepsi helak oldular, hep o azalarından.
(As bin Vail eslemi), bunlardan biri buydu.
Oğlu ile birlikte, merkeple gidiyordu.
Biraz sonra bu kâfir, merkepten iner iken,
Ayağının birine, battı sivri bir diken.
Kısa zaman içinde çok feci oldu hali.
Şişti bütün bacağı deve boynu misali.
Ağrı ve sancısından bağırır, böğürürdü.
Derdi ki: (Muhammed’in Rabbi beni öldürdü.)
(Esved bin Muttalip)ti, ikinci kâfir ise,
Bir ağacın altında otururken bu kimse,
Birden görme hassası gitti iki gözünden.
Cibril geldi yanına, o anda gökyüzünden.
Başını, vura vura o ağaç gövdesine,
Gönderdi pis ruhunu esfel-i safiline.
Kölesine derdi ki: (Fırlasana yerinden.
Gelip de kurtarsana, beni bunun elinden.)
O derdi ki: (Kimseyi görmüyorum ben fakat.
Seni, kimin elinden kurtarayım şu saat?)
(Esved bin Abdi Yağves), bunların üçüncüsü.
Siyah oldu aniden gövdesi, habis yüzü.
Akşam eve gelince, değişmişti tamamen.
İğrenç ve gayet korkunç bir hale girdi birden.
Zevcesi, çocukları onu tanımadılar.
Bu yüzden kendisini içeri almadılar.
Gadabından, başını kapıya vura vura,
Ebedi cehenneme vasıl oldu o ara.
(Haris ibni Kays) idi, biri o kâfirlerden.
Bir gün hararetlendi tuzlu balık yemekten.
Ne çok su içtiyse de, kanmıyordu ne var ki,
Zira onun, bu yoldan olacaktı helaki.
Suya kanayım diye, içti içti habire.
Öyle ki, en sonunda çatladı birden bire.
(Velid bin Mugire)ydi beşincisi bunların.
Bu, önünden geçerken okçu dükkanlarının,
Ok girdi bacağına dükkanların birinden.
Çıkarmadı o oku, gurur ve kibirinden.
Kan kaybından o dahi kendini etti helak.
Böylece Cehenneme gitti sonsuz olarak.
Konu: REZALETİN SON HALKASI "sevan" (Okunma sayısı 7175 defa)