ÜNİVERSİTE, 2. ARAP, DİKEN VE ÇIPLAK TARLA - ANILARIM 9

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Yıl. 1990. Temmuz ayı, Suat ağabeyle birlikte bizim polyester tekneyi yapmaya başladık. Sabah saat 10’da dershaneden arkadaşım olan diğer Suat damladı. Elinde bir gazete, o zamanki adıyla, ÖYS sınav sonuç gazetesi. Heyecanla nereyi kazandığımıza baktık. Suat kazanamamış, ben kazanmıştım. Önce çok sevindim. Ancak Suat’a da çok üzüldüm. Çünkü çok çalışmıştık…

Nereyi kazandığıma bakınca,  gazetede yer az olduğu  için kısaltmayı şöyle yapmışlar. “Uludağ Üniv. BAL. NEC. EĞTM. FAK.” Suat Abi sordu “Uludağ Üniversitesi nerde?” Ben de  Bursa’da dedim. Suat abi de ne dese beğenirsiniz. “Oğlum orası çok uzak en az 5 saat ( O zamanki koşullarda) yol tutar. Artık sık gidip gelemezsin. Artı bir sürü masraf, senin av ve balık işleri yatar…” dedi. Böyle boğazımdan bir şey kalktı içime oturdu. İçimden “Ayvayı yedik!” dedim. “Ben avsız yapamam… Şimdi o güzelim balık avları , kuş avları bırakılıp da Bursa’ya nasıl gidilir? Ah salak kafa, yazsana 9 Eylül’ü, Ege Üniversitesini! Yap iki tercih. Bak ne güzel Ege’ye puanın da tutuyormuş...”

Tabi tercih yaparken insan bunları düşünmüyor. Üniversite olsun da çamurdan olsun, diye düşünüyorsun. Kazandıktan sonra da benim gibi arpacı kumruları gibi düşünüyorsun. Koşa koşa Hilman’ın ( Güç bela ayağa kaldırıp yürüttüğümüz 1951 model av arabamız) torpidosundaki yol haritasına baktım. Bursa – İzmir 320 km. Suat Abi haklıydı. O zamanın yollarıyla en az  4-5  saatlik yol. Ayda bir tamam da her hafta gelinip gidilmez ki…

Ben böyle karalar bağlarken çevremdekiler kazandığım için seviniyor. Ben matemdeyim. Neyse uzatmayalım ağustosta sonuç belgemiz elimize ulaştı. Zarfı açınca o kısaltmanın ne anlama geldiğini anladım. Aynen şöyle yazıyordu. ULUDAĞ ÜNİVERSİTESİ BALIKESİR NECATİBEY EĞİTİM FAKÜLTESİ. Müthiş bir sürpriz! Ben Bursa diye yazmıştım onu, meğer Balıkesir’miş!

Arabaya koşup tekrar bizim haritayı açtım. Balıkesir- İzmir 173 km. O zamanki yol durumuna göre en fazla 2,5 saat. Havalara uçuyorum, benim ikmal yolları yarı yarıya kısalmıştı. Hani Allah sevdiği kuluna eşeğini kaybettirir yeniden buldurup sevindirirmiş ya o hesap.

Okul ekimde açıldı.Bir kaç kez üveyik ve keklik avına gittik. Ama pek de verimli geçtiği de söylenemez.


(1990 yılı bir üveyik avı sonrası)

Canım bıldırcın avına gitmek istiyor. Şöyle güzel tüfek atsak diyorum. Ama işin kötüsü köpek yok. Linda av yapmıyor. Eniştenin Arap köpek çalınmış….vs. Amcam hep kekliğe gidiyor.Tüfek atmadan dönüyoruz. Ah bir köpeğimiz olsa da av yapsak…!
 
İlk birkaç hafta İzmir’e gelemedim. Yağmur yağmıştı kasım ayıydı. İzmir’e gittim. Bavulu eve atıp doğru Teyzemlere gittim.. Akşamüstüydü, Suat Abi’yi sordum, nerde diye. Teyzem dedi ki  “Kuduzunu (Linda’yı) gezdirmeye gitti.”

Evin arka taraflarında buldum onu ama köpek farklı. Ana! “Linda nerde?” Suat Abi dedi ki “Çok azgın, uğraşılmıyor Oğuz Av da yapmıyor. Biri istedi. Zincirinle verdim ikiletmeden.” dedi. “E bu köpek nerden geldi?” “Bu marangoz İsmail diye bir arkadaşın. İşleri yoğun olduğu için ava gidemiyor. Bana, köpeği ava götür, sezon başından beridir ava gitmedi yazık, dedi. Köpek çok usta, acayip av yapıyor…” Yani bu duruma ne denir? Körün istediği bir göz, Allah verdi teleskop…


Arap 4-5 yaşlarında bir İrlanda seteri. Beyaz nokta yok. Simsiyah, hele o kadife gibi tüylerini asla unutamıyorum.


İrlanda setteri
Suat Abim bir av yeri tarifi almış. Tire yoluna girdik baya gittik, arabayı bıraktık, sol tarafta bir dere var. Yağmurdan suları çok yükselmiş, karşıya normal çizmeyle geçilmiyor. Ancak geçebilirsen bıldırcın çokmuş. Suat Abi tedarikli tabi , kasık çizmelerini getirmiş. Giydi, önce kendisi geçti, sonra da ben.

Bıldırcın çok dediler ama hikaye, zar zor 2-3  tane kaldırdık 1 tane vurabildik. Köpek güzel makine gibi arıyor. Ferması da iyi. .. Fakat başka avcılar da var. Onların pointerleri var. Bir tarlanın yanında çok tüfek attılar ama çabucak çekilip gittiler her nedense.

Dedim “Abi gel şu tarlaya bir bakalım.” Daha yanına varmadan sete paralel yere yattı köpek ferma verirken, BAS! FRİNK! Setten iki bıldırcın kalktı, DAN DUN! İkisi de aşağıda. Ana! İki dakika sonra Arap üçüncü bıldırcını daha  buldu geldi. Birbirimize bakıyoruz "Ağa ne iş?"

Tarla öylesine dikenli ki bırak köpeğin girmesini, yürümek bile imkansız. Ancak Arap köpek çok gaddar. Sağı solu yırtılıyor ama umrunda değil. Öteki avcıların  vurup da alamadıkları kuşları toplayıp toplayıp getiriyor. Ardından başladı fermalar. Amanın tarlanın içi bıldırcın doluymuş. Veriyoruz dumanı. Arap köpek süper… Verdiği fermalarla bizi mest ediyor.12-13 bıldırcını sadece o tarlada vurduk. Baktık köpeğin sağı solu kanıyor. Dedik yeter bu kadar. Çıktık tarladan.

İleride sürülmüş bir tarla var ; düzlemişler, çöp bile kalmamış. Ancak Arap köpek o çıplak tarlaya karşı fermada. Bakıyorum bakıyorum önünde bir şey yok! Suat Abi’ye fermadaki köpeği gösterdim. “Tarla faresidir o.”dedi Bas, tut! İki tane bıldırcın PRİK PRİNK! Aceleyle attım DAN, DUN! Karavana, gitti …   “Aga gel bu çıplak tarlaya girelim.” dedim. Suat Abi “Yoktur orda, set kenarında olduğu için kalktı o. Bıldırcın çıplak yerde olmaz.” dedi ama köpek inadına fermada. Frink! Tak! Bu sefer aşağıda. Aldım kuşu köpek az ilerde yeniden çakıldı. Suat Abi koştura koştura geliyor. Bekledim gelsin. Bakıyoruz bakıyoruz hiçbir şey görünmüyor. Tarla dümdüz. Bas! Köpek kediliyor. Bas! Frink! DAN DUN! Aşağıda. O çıplak tarlada da 6-7 kuş vurduk ama çok çok dikkatli bakmamıza rağmen bir tanesini bile yerde göremedik. En son sıkılar bitti. Geri döndük ama benim hayalimdeki avın kat be kat güzelini o gün yapmıştık.

Yıllar sonra 2000 yılında Yozgat’tan döndüğümüzde teyzemlere misafirliğe gittik. Kapının önünde Suat Abiyle karşılaştık. Selam sabah neyse.

Yolun karşı tarafından elinde köpekle biri geçiyor. Suat Abi ıslık çalıp seslendi. “İsmail! Naber!” Adam bize doğru yaklaştı önce tanıyamadım. Ana! Bu bizim Arap köpek! Suat Abi’ye döndüm. “Abi bu, o köpek değil mi?” “Evet.” dedi. Yaşlanmış ama hala dipdiri kerata. Tüylerinin eski parlaklığı yok sadece. Fakat uzun süre ava gitmediği için tırnakları uzamış, kartal pençesi gibi olmuştu.

Bu eski dost nerden baksanız 14-15 yaşlarındaydı. Eee böyle eski bir dostla karşılaşınca ne yapılır? Bol bol sev babam sev, hasret giderdik. Bakkaldan kaymaklı bisküvi aldım. Tek tek yedirdim severken. Onlar kendi aralarında konuşurlarken, aklımdan da hep şunlar geçti. Üniversite yılları, dikenli tarla, çıplak tarla, fermalar, bıldırcınlar…

Sağ olasın Arap! İyi ki o avları yaptırdın bize. Sana binlerce kez teşekkür…


Dedem Korkut geldi boy boyladı soy soyladı. Günün anlam ve önemini belirten şu maniyi düzdü.

Eski dostlar yıllanmış şarap gibidir.
Yıllar sonra bile zevkle yad edilir.
Güzel avların tadına doyum olmaz.
Bin kez anlatılsa yine  keyiflidir.

Sevgili dostlar, geçen hafta ilk tavşanı anlatacağımı söylemiştim ama Suat Abi bu hikayeyi hatırlattı. Bu güzel avı atlamak istemedim.Bu yüzden ilk tavşan avımla ilgili hikaye gelecek haftaya kaldı. Onu da haftaya anlatırız artık. Şimdilik kalın sağlıcakla…

DEVAM EDECEK…

[Fatih KARAKOÇ]

oğuz abi hikaye gibi okudum.anlatımın süper olmuş agzına saglık abi.saglıcakla

[Taşkın GESİLİ]

Sn. Oğuz Bey,

Yazı dizinizi gerçektende bir solukta roman gib okuyup bitiriyorum, hatta bu kadar yoğun iş temposunda beni alıp avlalara götürüp getiriyor, devamını heyecenla bekliyoruz, kaleminize sağlık....

Bu sizin arap köpekten bende de var ve çok güzel avlar yapıyoruz... Sizinle paylaşmak istedim, Ayrıca başka köpeklerin giremediği çalılıklara çulluk avında ölümüne dalıyor eve gidince bie limde pamuk bir elimde tentürdüyot yara temizliyoryuz Hele sadece kuyruğunun ucunda küçükbir  beyazlık varya av sezonunda hiç beyaz kalmaz keratanın kıpkırmızı bayrak gibi gezdirir yara kanar durur....

Saygılar....

Kayseri' den selamlar....

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Taşkın kardeşim köpeğin gerçekten çok güzelmiş. Maşallah diyeyim öncelikle Allah nazarlaran saklasın...

 Bana hayatımda üç kez siyah irlanda setteri denk geldi.  İlki babamındı. Ben çok küçük olduğum için onunla av yapmak nasibolmadı. Bu hayvanlarda mükemmel bir koku var. Canına çok gaddar müthiş hayvanlar. Köpeğinin kıymetini bil. Daha nice güzel günlerde bol avlar yapman dileklerimle gözlerinden öpüyorum....

[Taşkın GESİLİ]

Oğuz abi,

Irk olarak pek Türkiye' de bilinmemesine rağmen şayet senin ARAP' ta bu ırktan mı bilmiyorum ama ben köpeğimle avlanmaktan çok mutlu oluyorum çok ama çok korkusuz ve atletik köpekler..... Kanada, Fransa ve HOllanda' da çok tutulan bir ırk Epagnuel Blue Piacrdy bunların ırkı benim imza resmimin üstünde linki var inceleyebilirsiniz... Kayseri' ye yolunuz düşer ise  bir kezde bizim Araplar' la avlanma şansınız herzaman için olur abi...

Ama av hikayelerini bekliyoruz... EN kısa zamanda ilk tavşan....

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Hayır dediklerim İrlanda setteri. Sanırım senin köpek biraz farklı. Mesafeler çok uzak malum. Gönüller bir olsun diyorum. Pazar akşamı ilk tavşan avını atıcam inşallah. Görüşmek dileğiyle...

[Ramazan HAK]

eline yüreğine sağlık paylaşım için teşekürler,

[TURGAY YILMAZ]

Kalemine saglık zevkle okudum..

[Taşkın GESİLİ]

Hocam , ilk tavşan hikayesini bekliyoruz sabırsızlıkla.....