ARAP'IN HORTUMLA İMTİHANI - ANILARIM 7

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Yıl 1989. Mevsimlerden  aralık. Yani Ege için tam bıldırcın zamanı.
Genellikle amcamla ava gidiyoruz. Ancak avda ufak bir hata yapsam, mesela öne geçsem amcam fırçayı basıyor, o da gururuma dokunuyor. Buna rağmen ağzımı açıp tek kelime söylemiyorum. Zaten saygı var, öyle şey haddimize mi?...

Başka araba da yok. Müdür de kulüple ava gidiyor ama biz onların kulübe üye olmadığımız için pazartesi salıdan gidecekler arasına yazılsak bile yer kalmayınca bizi çıkarıp kendi üyelerini alıyorlar… Ancak tüm bu olumsuzluklara rağmen tartışmasız tek konu var. Suat Abiyle kafalarımız çok iyi uyuşuyor. Ancak acı gerçek şu ki araba yok. Dolayısıyla birlikte gitme imkanı yok.

Suat Abi yaz sonu dayımla ipleri attı, işi dağıttı. Eniştesiyle yedek parça işine başladı.Yeni yeni kendine geliyor. Bir cumartesi akşamı çıktı geldi, yüzünde güller açıyor. Nedir bu sevincinin nedeni? Yedek parça işi getir götür, arabasız olmaz diye bir tane Hacı Murat 124 araba almışlar. Bizimki sevinip duruyor.
İndik aşağı yeni arabaya baktık. Fakat benim sevincim kursağımda kaldı; çünkü araba enkaz…    Dört lastik kabak, boya desen üzerinde idareten duruyor. Düz yolda tangır tungur sesler geliyor. Yani öksürsen araba yolda kalacak. Ancak “Yarın ava gidelim mi?” deyince ben her şeyi unutuyorum tabi. Dört tekerleği var mı var. Yürüyor mu yürüyor. Gerisini koyver gitsin. Mesele yok.

O gece Suat ağabeylerde yattık akşamdan bir yağmur başladı. Dua ediyoruz ki yarın yağmasın.

Gece komik bir kovboy filmi izledik. Kafayı sıyırmış bir albay, filmin çeşitli yerlerinde çıkıp “Alay Yürüüüüüüü!” deyip at koşturuyor. Baya da güldük hani…

Sabah kalktık yağmur 5. vites devam ediyor. Bardağı bıraktım kazandan boşalırcasına yağıyor mübarek. Zaten hep böyle olmaz mı? Hafta içi durur durur, hafta sonu içindekini dışa vurur ya da bize mi öyle gelir, bilemiyorum…

Ne olursa olsun gidecez kararlıyız. Belki açar, diye düşünüyoruz. Suat Abi’nin hiperaktif bir Linda’sı var. Köpek; keklik, tavşan, lökeşe az buçuk yapıyor ama bıldırcını pek sevmiyor. Attık onu bagaja yola düzüldük.
(Suat Abi'nin hiperaktif Linda'sının enik hali...)


Suat Abi de tam gaz basıyor. Önümüzde seyreden bir Anadol kamyonetin arka kapağı açıkmış.. Stop lambalarının yandığını fark edememiş.Bir fren 25-30 metre. Lastikler kabak fren tutmuyor. Bizim araba İzmir marşıyla Anadolun arkasına bir yapıştı. Adamın arka iki stop lambası, bizim far çanaklarının ikisi de kırık ve tellerinden sarkık vaziyette. Neyse olan oldu adamla anlaştık. Stop lambalarının parasını verdik. Benim moralim bozuldu, artık gitmeyiz diye düşünürken, Suat Abi arabanın arkasından iki tel buldu, far çanaklarını yerine bağlayıp “Hadi devam.” dedi. Tam yola çıktık. Ana,  silgeçler çalışmıyor! Sigortasına baktık ne yaptıysak çalıştıramadık. Aksilik! E yağmur yağıyor ne yapacaz?

Biz Suat Abi’ye Mc Gyver deriz ama o hep der ki “Mc Gyver benim yanımda  .ok yemiş.”
Suat Abi bagajdan kısa bir ip buldu. İpin ucuna bir düğüm attı, sonra onu iğirip ikiye ayırdı. Böylece ipin boyu uzadı. Önce ortadan iki silgeci birbirine bağladı. Sonra ipin bir ucunu sağ camdan benim elime, bir ucunu da sol camdan kendi eline aldı. Artık cama su birikince ipi bir o çekiyor, bir ben, cam tertemiz. Devaaam!

Tepeköy’e vardık. Bizim köpek pek iş yapmıyor bari enişteyi de alalım kalabalık olalım, diye düşündük. Onun Arap da zaten  hayta. Alıp başını gider, ama ne çıkarsa bahtımıza misali… Hava çok yağmurlu olduğu için enişte işe çıkmamıştır diye tahmin ettik.  Nitekim öyle de oldu. “Selamünaleyküm, hadi ava gidiyoruz, sen de gel” dedik. O bizden kurtlu çıktı. Yağmur zaten sabahki şiddetiyle yağmıyordu. “Tamam!” deyip Arap’ı aldı;  tüfek, fişeklik… tam bindi arabaya gidecez “Dur, dur, dur,dur!” dedi arabadan inip eve koştu. Elinde yarım metre uzunluğunda bir çeşme hortumuyla geri döndü. Dedik “Hayırdır?” Yine her zamanki gibi “Gidince görürsünüz.” dedi. Kestirip attı.

Yolda giderken 16 numara horozlu eski bir çifte denk getirmiş ucuza. İki haftadır onunla avlanıyormuş. Tek kırmadan kurtulmuş ya heyecanlı heyecanlı başladı bize onu anlatmaya. Dedi ki “ Bu tüfeğin sağ gözü balonlu, sol gözü çorbalı.” Tüfeğin sağ gözü çok kurşun atmaktan hafif balonlama yapmış ama yakın mesafeden güzel indiriyormuş. Sol göz de çok uzaktan indirdiği için çorbalıymış.  Buna baya  bir güldük.

Neyse vardık meraya, indik arabadan. Eniştem dedi ki “ Arap’ı tasmasından tutun, salmayın.” Ardından evden aldığı hortumu aldı. Biz dövecek zannettik. Hortumu köpeğe doğru sallayarak “ Arap bak alıp başını gitme. Sonra fena olur hııııı!” dedi. “Şimdi bırakabilirsin.” Köpeği saldık. O delibaş ,alıp başını giden Arap taze enik gibi yanımızda dolaşmaya başladı. “Enişte bu kaçmıyor mu artık?... Nasıl alıştırdın?” diye sordum. “Anlatırım sonra!” dedi. Daldı tarlaya…

Tarla ıslak ama göllenme yok. Suat Abi’nin Hiperaktif Linda deli gibi geziyor ama bir numara yok. Arap tıkır tıkır arıyor maşallah. Derken köpek bize doğru bir çakıldı fermaya. Bas oğlum PRİNK, PRİNK, PRİNK! Üç tane bıldırcın, üçü de ayrı yöne. Birini ben indirdim, birini Suat Abi. Enişteme kalkan kuşu enişte gezdirdi. Seyrek aralıklarla TAK…… TAK! İki sıkı , karavana …. Enişte şaşkın. Kuşları alıp yanına gittik. “Ne oldu?”diye sorduk. Büyülenmiş gibi kuşun arkasından bakarak “ Çok gözzel galktı yaaaa! Balonluya asıldım anadın mı? Yok. Hadi didim garanti ossun bi de çorbalıya asılıvedim, yine düşmedi namıssız. Hayret!” Anlatım aynen bu. Biz Suat Abiyle  koptuk tabi . Dedim ki “Enişte, her attığın vurulsa merada kuş kalmaz.Bozma moralini devam.!”
Yağmur bir başladı FOŞŞŞŞ! Uzaktaki bir damı gözümüze kestirdik, koş babam koş. Girdik saçağının altına, yağmurun dinmesini bekliyoruz. 10-15 dakika sonra yağmurun hızı kesildi. Yine atıştırıyor ama o kadar değil. Biz tekrar daldık tarlaya. 30-40 metre gitmedik Arabın zil sesi kesildi bir ferma Prink Prink ! İki bıldırcın fırladı. Suat Abi bir çekti, ikisi de düştü tek sıkıda.Tam kuşları aldık FOŞŞŞŞ! Yine yağmur   Kaçın damın altına…!

O yağmur baya uzun sürdü., Suat Abi’nin aklına akşamki kovboy filmi geldi, onu konuşup gülüşüyoruz. Yağmur kesildi. Suat Abi filmdeki deli albay gibi” Alay yürüüüüüüüüüüüüü!” diye bir bağırdı. Ben de dudaklarımın arasından hücum borusu taklidi yapıyorum. Allah Allah Allah! Yeniçeriler gibi koşa koşa daldık tarlaya. Prink Prink! Bıldırcınlar fırlıyor. DAN DAN DAN DAN! Tam kuşları bulacaz. FOŞŞŞŞŞ! Yağmur yeniden bastırdı. Kaçın damın altına…! Ama gülmekten koşamıyoruz.Eniştem de damın altından bu komik duruma keh keh gülüyor. Tabi bu "Alay yürüüüü! DAN DAN DAN! FOŞŞŞŞ yağmur...  olayı 4-5 kez tekrarlanınca bacaklarda derman kalmadı…

Meğer yağmur yağınca diğer tarlaları su basmış. Bıldırcınların hepsi damın etrafındaki yüksek tarlaya toplanmış. Ancak yağmur müsaade etmiyor. Bir yandan gülmekten  yıkılıyoruz. Her tarafımız çamur içersinde. Ama sonuçta çok yorulduk. Sonra baktık ki yağmurun kesileceği yok. Dön geri…

Bindik arabaya,gülme krizimiz geçti, durulduk dinlendik azıcık. Yola koyulduk ama hala hortum meselesi kafamı kurcalıyor. “Eee anlat bakalım enişte, ne yaptın da  nasıl ettin de Arabı yola getirdin?” Hafta içi Arap civcivlerden ikisini lüpletip götürmüş. Enişte’nin kan beynine sıçramış. En yakında ne var? Çeşmenin hortumu. Alıverirsin eline ver ha ver. Bir temiz sopa çekmiş. Arap üç gün kulübesinden dışarı çıkmamış. Neyse bunlar haftasına ava gitmişler. Tam arabadan indikleri yerde bir bağ evi, evin yanındaki ağacın üstünde de çiviye asılı bir kangal hortum. Arap bu manzarayı görünce tam siper yere yatmış. Enişte şaşırmış köpeğe ne oldu diye. Arap  hortuma bakıp bakıp Fiyuuk, Fiyuuk! Yapmış biraz. O gün köpek yanlarından hiç ayrılmamış. Çok da güzel av yapmış. İşte o gün bu gündür hortumu yanından eksik etmiyormuş. Ancak hortum olmazsa yine kaçıyormuş.

Ben nacizane Arap’ın o anki durumuna tercüman olayım: “Ulan civcivler yüzünden kısacık hortumla bir araba sopa yedik.Bu herif, bir kangal hortumu buraya önceden astığına göre bu sefer niyeti iyice bozmuş. Bu gün bir kaçarsam ebemi belleyecek. İyisi mi otur oturduğun yerde…”


(Siyah İrlanda seteri)

O haftanın pazartesi gününü karnımın ağrımasıyla hatırlıyorum. Yediğimiz yağmurun soğuğundan mı, yoksa attığımız kahkahaların etkisinden mi? Bilemiyorum artık…

Dedem Korkut izinden yeni döndü ve ayağının tozuyla günün anlam ve önemini dile getiren şu maniyi düzdü.

Arabada Mc Gyver gibi adam varsa
Hele ki o Suat Abi gibi biri olursa
Av yapmayacağım diye düşünme
Eniştenin çeşme hortumu yanındaysa 


Ancak hayatımızda av yaptığımız tek Arap köpek bu değildi. 2. Arap’la yaptığımız o doyumsuz av, unutulacak cinsten değildi. Fakat ondan önce ilk Lökeşe’yi nasıl vurdum? Onu da anlatacağım.
Ancak o başka bir hikaye…

Şimdilik kalın sağlıcakla.

DEVAM EDECEK.

[Mustafa DEMİRTAŞ]

oguz agzına saglık güzel macera yaşamışsınız... paylaşım için teşekkürler......

[Serhat ÇELEBİOĞLU]

Arap neyapsın kardeşim hotumun tadına bakınca işi çözmüş zavallı.Suat bey den de her eve lazım.Güzel bir anı teşekkürler.

[Tuncay KANDEMiR]

Oğuz hocam, kalemine mi yoksa klavyenemi sağlık, hangisi olursa olsun yüreğine sağlık teşekkür ederiz lökeşe anınızıda bekliyoruz, rast gele.

[Emin VURAL]

Oğuz hocam, kalemine mi yoksa klavyenemi sağlık, hangisi olursa olsun yüreğine sağlık teşekkür ederiz lökeşe anınızıda bekliyoruz, rast gele.

[Oğuz BABAÇOĞLU]

Diğer anılara bakan olmamış. Herhalde kafa şişiriyoruz. Artık anı göndermeyeyim diye düşünürken beğenilerinizi ifade eden cümleleri görünce gerçekten çok sevindim...
Fakirliğin gözü kör olsun diyeceğim. O yokluklarda ne avlar yapmışız!
Mc Gyver Suat Abi'yle daha pek çok anım var. Asıl işi gemiciliktir. doğrusu onun  bulunduğu gemi asla yolda kalmaz. Değme mühendislere taş çıkartan süper bir mekanik zekası vardır... Hele ki onun bir Arjantin macerası ve gemiden kaçış hikayesi var. Roman olur... İleride anlatırım bir gün...
Beğendiğinize çok sevindim. Teşekkür ederim. Bunları birileriyle paylaşıyor olmak gerçekten çok güzel...   

[Tuncay KANDEMiR]

Hocam biliyorsunuz pek okumayı sevmeyen bir toplumuz azda olsa okuyanlar için yazmalısınız bence teşekkürler...

[N.Yıldız SÜKAN]

Hocam biliyorsunuz pek okumayı sevmeyen bir toplumuz azda olsa okuyanlar için yazmalısınız bence teşekkürler...

[Volkan KÖYDEMİR]

Elinize sağlık

[Serhat SERİN]

Ellerinize sağlık..Yazılarınızı keyifle okudumm.DAha önce boş tarla ve yine arap anınızı okuduğum gibi..

[Ahmet ÖZTÜRK]

Abi devamını bekliyoruz..selamlar