TÜFEKLERDE KALİTE VE İŞÇİLİK NASIL OLMALIDIR?
Tüfeğin namlusuna nişan alır gibi fakat az daha yukarıdan bakılınca namlu düzgün, pürüzsüz ve dalgasız gözükmeli, namlunun etrafında çizik, oyuk olmamalıdır. Ezik izleri bulunmamalı, meneviş veya kaplama tek renk ve dalgasız olmalıdır. Namlu üzerinde veya namlular arasına bant veya köprü konmuşsa, bu şeridin üstünün tırtıllı veya benzer işlemeli olması ışık yansımasına mani olur, nişan alırken avcının gözünü almaz. Namlu, kubuz veya mekanizma üstünde yazılar, rakamlar veya işaretler varsa; bunlar düzgün sıralı, muntazam, temiz, okunaklı, keskin kenarlı ve doğru bir lisanla yazılmış olmalıdır.
Kubuzun (kırma tüfeklerde namluların bağlandığı ve çakmakların bulunduğu kısım) yanları ve altı, namlu ile baskül arasında kalan ve normalde görünmeyen kısımlar, hep parlak ve temiz olmalı, eğe, freze ve diğer alet izleri bulunmamalıdır. Buradaki deneme ve ölçü işaretleri yukarıda namlu/kubuz/mekanizma için belirtildiği gibi olmalıdır. Yüksek kaliteli tüfeklerde kubuz ve çakmaklarda gravür bulunuyorsa, bu işlemelerin temizliği, hatlarının düzgünlüğü ve keskin kenarlı olması, insan/hayvan figürlerinin stilize dahi olsa karikatüre benzememesi, anatomilerinin doğru olması gerekir.
Kırma tüfeklerde namlu ile kubuz birbirine boşluksuz, pürüzsüz bir şekilde, sanki tek parçaymış gibi yapışmalıdır. Namlular yerine kilitlendiğinde sağa sola veya aşağı yukarı oynamamalıdır. El kundağı çıkarılıp tüfek kabzadan tutulup biraz silkelendiğinde bu kısımdan tıkırtı şıkırtı sesleri gelmemelidir. İyi yapılmamış veya kötü kullanılmış tüfeklerde bu kısımda bulunan göbek mili(ana vida) ve kilitler ezilerek boşluğa ve dolayısıyla namlu sallanmasına sebep olur. Bu tip boşluklar iyi değildir ve istenmez. (Fakat, tüfek aslında manen veya madden değerli bir silâh ise ehil bir usta tarafından bu hataların çoğu giderilebilir.)
Tüfeğin dipçiğinde ve el kundağında (ahşap aksamda) çatlaklar olmaması, tahta ve metal parçalar arasında boşluk bulunmaması lazımdır. Kundak tahtasının cinsi, rengi, damarlarının güzelliği, cilasının temizliği, tırtıllarının inceliği ve muntazamlığı bir av tüfeğinin değerini yükseltir. Tırtılların baklavaları temiz, keskin, sivri uçlu olmalı, tırtıl hududu dışına taşmamalıdır. Kundak cilası düzgün, dalgasız olmalı, tahtanın gözenek delikleri görünmemeli, cila aşırı parlak olmamalıdır. Aşırı parlak cilalar güneş ışığını yansıtarak avınızı ürkütebilir. Gözenekli bir cila ise kundağın su veya yağ emmesine yol açar.
Namlu ve çakmakların iç kısımları ve dahili metal aksam ne kadar parlak ve temiz yüzeyli olursa aşınma ve paslanma o kadar zor olur. Av tüfeklerinin ve diğer ateşli silâhların namluları için kullanılan çeliklerin cinsi (bazı eski avcıların inandığının aksine) onların hedefi daha iyi vurmasına veya avı “yakmasına” bir etkisi olmaz. Kaliteli, homojen bir çelik ile daha güçlü dolular atacak namlularla veya normal doluları atabilecek daha ince/hafif namlular yapmak imkanı olur. İyi cins çelikten yapılmış bir namlu diğerlerine kıyasla daha zor yarılır veya parçalanır.
Tüfeklerin sağlamlığında en az namlu kadar önemli bir unsur da kilit tertibatıdır. Çok çeşitli kilit sistemleri olmakla beraber bunların hepsi ait oldukları silâhın, o silâh için öngörülen dolularla atılması halinde kolay kolay bozulmazlar. Dikkatsizlik, kötü bakım, belirli bir silâh için aşırı sert doluların atılması zaman içinde bir aşınma ve gevşemeye sebep olur. Bu boşluk vaktinde önlenmez veya onarılmazsa gittikçe artan bir hızla büyür.
Namlu ile kubuz arasında oluşan boşluk kovan diplerinin yarılmasına, kopmasına ve boşluktan dışarıya tazyikli sıcak gazların ve ufak metal parçacıklarının fırlamasına sebep olur. Bu gaz ve parçacıklar atıcıyı veya yanındakileri yaralayabilir, kör edebilir, hatta öldürebilir. Bu tip kazaların çoğunda neden hafif dolular için tasarlamış ve imâl edilmiş silâhlarda sert dolular atılmasıdır.
Her av tüfeğinin namlusu ve kilidi, belirli bir tazyik veren fişeklere (deneme fişekleri) göre yapılmıştır. Hele sarma çelik namlular sadece kara barutla doldurulmuş fişekler için yapılmıştır. Sarma namlular, bir birine demirci ocağında ısıtılarak kaynatılmış yüzlerce sıra telden oluşur. Bundan 200-300 sene önce sarma namlular tek bir çelik çubuktan delinerek yapılan namlulara göre daha sağlam olurlardı. Fakat takriben 125 yıldır sarmadan daha sağlam olan düz çelik namlular üretilmektedir.
En çok merak edilen sorular ve cevapları ;
Soru - Patlama sırasında bir namludaki en yüksek ısı ve basınç nerededir?
Cevap- Namlunun en gerisindeki fişek yatağı ve bunun önündeki 5-10 santimde!
Soru - Atış sırasında av tüfeği kabzadan başka nereden tutulur?
Cevap- Namlunun en gerisindeki fişek yatağı ve bunun önündeki 5-10 santimden!
Soru - Dumansız fişekle atılan sarma namlular genelde nereden parçalanır?
Cevap- Namlunun en gerisindeki fişek yatağı ve bunun önündeki 5-10 santimden!
Günümüzdeki yıldız kıvırma ile (daha önce yapılan karton tapa üstüne yuvarlak kıvırmanın aksine) 70 hatta 75 mm. boş kovan boyu olan yüksek basınçlı dolu bir fişek eski kısa yatakları olan bir tüfeğe kolayca doldurulabilir. Kendisine uygun fişeklerin düşük basınçlarına göre malzemeden ve tasarımlarla yapılmış olan böyle bir namluda bu fişeklerin ağız tarafı patlama sırasında fişek yatağının birleştirme konisi ve hatta daha ilerisine doğru uzanır. Saçma sütunu bu daralmış yere gelip sıkışınca, eğer hafif şişmiş bir namluyla kurtulabilirsek kendimizi çok şanslı saymalıyız. (En kötü ihtimalde neler olabileceğini de varın siz düşünün!) Unutmayın ki, hemen hiç kimsenin şansı sonsuz değildir.
Bol Avlar Dileğiyle , RASGELE
SAYGILAR
Konu: TÜFEKLERDE KALİTE VE İŞÇİLİK NASIL OLMALIDIR? (Okunma sayısı 1984 defa)