Osman amcanın hanımı, dayak yiyip köyüne anasının yanına
gitmiş ve epey zamandır gelmemiştir.
Cep teflonuyla yaptığı çağırma istemlerine cevap alamayan Osman
amcanın; çamaşır, bulaşık, yemek, temizlik ve çocuklarla uğraşmaktan
takadı tükenmiştir. Kadınını son kez çağırmak için telefona
sarılmış, ancak anasının yanından gelmek istemeyen kadın, telefona
cevap
bile vermemiştir.
Bunun üzerine Osman amca mesaj atmaya karar vermiş karısının öyle bir damarına basmışki .
Mesajdan 1
saat sonra Karısı kapıda yeşermiş.
> > > İşte o mesaj;
Kadınım bu sağa son mesajım.
Bebelerinen evde oturup ağlarım.
Çamaşır, bulaşık tarih yaptı.
Kadınım ben bu işlerden ne ağnarım.
Bi tokat salladım değmedi bile,
La bok mu var babağan evinde.
Ula ne bilinmez bir avradmışşın,
Bebelerinen beni mevlam gayırsın.
Arkadaşın Hatçe yan yan bakıyo.
Üzelme Osman abi deyiveriyo,
Bebelerin başını okşayaraktan,
Kendi düşen ağlamaz deyip gülüveriyo.
Bugün geliverdi zabahın köründe,
Vallaha bi gecelik vardı zillinin üzerinde.
Bulaşığa daldı, çamaşırı yıkadı,
La kadınım bak göğnüm çok daraldı.
Bebeleri banyoya sokup yıkayıverdi.
Osman abi sende gir, keseleyim diyiverdi.
Bende büğün olmaz yarın diyiverdim,
La kadınım sağa bir şans daha verdim.
Zabaha kadar geliyosan gel eve,
Vallahi gelmezsen böyük tehlike.
Hatçe bekliyor elinde kese,
Vallah keseynen kalsa keşke.
Konu: OSMAN AMCANIN KARISINA MESAJI (Okunma sayısı 6554 defa)