MUMLARIN ÖYKÜSÜ
Dört mum yavaşca yanıyordu. Ortam çok sessizdi ve konuşmaları duyuluyordu.
İlk mum konuştu; Ben ´BARIŞIM´ dedi. Hiç kimse benim yanık kalmamı istemiyor, biliyorum ki söneceğim dedi. Kısa süre sonra alevi azaldı, yavaşça söndü.
İkinci mum konuştu; Ben 'İNANCIM' dedi. Neredeyse herkes, beni artık gerekli görmüyor. O nedenle artık bana ihtiyaç yok dedi ve konuşmasını bitirdi. Alevi azaldı ve söndü.
Üçüncü mum konuştu ; ben SEVGİYİM dedi, yanık kalmam için artık gücüm yok, insanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı. Kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular dedi, alevi azaldı ve söndü.
Ansızın bir çocuk odaya girdi ve üç mumun yanmadığını gördü. " NEDEN YANMIYORSUNUZ, SİZİN SONUNA KADAR YANMANIZ GEREKİR "dedi ve ağlamaya başladı.
Dördüncü Mum çocuğa döndü ve ;" KORKMA BEN HALA YANIYORUM DİĞER MUMLARI YENİDEN YAKABİLİRİZ,BEN UMUDUM " dedi.
Parlayan gözlerle çocuk "umut" adlı mumu aldı ve diğer mumları tekrar yaktı.
“UMUDUN ALEVİ YAŞAMINIZDAN HİÇ EKSİK OLMASIN " ve böylece hepimiz UMUDU, BARIŞI, SEVGİYİ ve İNANCI sürdürebilelim …
Konu: MUMLARIN ÖYKÜSÜ (Okunma sayısı 1234 defa)