Yıllar öncesindeydi, ılık bir bahar akşamı, avcılar kulübünün terasında avcılar oturmuş eski anılarını paylaşıyorlardı. Selam verdim ayrı bir masaya oturacaktım ki, Osman seslendi “müdürüm olmaz palavralarımızı dinle” dedi. Baktım kurtuluş yok oturdum. Anlaşılan bayağı gülmüşler ,gülmekten yorgun düştükleinden hiç birisi artık ağızlarını kapatmayı beceremiyordu. Osman’ın olduğun yerde gülmemek mümkün değil di. Osman başladı ballandıra, ballandıra anlatmaya.
Tamamen onun ağzıyla anlatıyorum. Bi gün park gavesinde oturuyodum. Yusuf agam geldi. Bu akşam ava gidecok, gaytarma yok dedi. İstersen kabul etme el mecbur adam Pancar dayresinde çalışıya. İhtiyacımız va adama sal sul derken pancar ekeceğimiz yer azalıya. Tamam, aga dedim. Gavilleşdük (sözleştik). Gece buluştuk, bindük benim motura. Kimler yokki Yıldız va, Arif va, Osman va, bide proşöktör (projektör) vaki gundüz gibi ışıdıya namussuzum. Lafı uzatmayalım çok davşan bulduk atıyala atıyala vuramıyala. Lan arkadaş zabah ezanı okunmaya başladı. Atuk (artık) geri dönüyok. Goca bi davşan yola atladı. Bam güm atıyala lan argadaş gulağımın dibinden bi şey cuv ediya. Yıldız meğerime kurşun atıyomuş adamın habarı yok.Neyse vuramadılar tavşanı. Düşdük yola herkez samut sumut suçlu çocuk gibi kimse gonuşmuya. Epeyce geldük Arif omzuma dokundu. Kulağıma sessüz, sessüz yavaş yavaş ayu ayu dedi. Arkadaş gocca ayu tarlanın ortasında ayağa kalmış bakıya. Lan ne yapacok şimdi. Lan atın furun şunu diyam kimse atamıya gorkudan bana sen at sen at diyala. Yıldızın otomatiği aldım güzelce nişan aldım. Bastım tetiğe zırang, zırang başladı ayu yuvarlanmaya. Ayu düştü yatıya. Kimse gidip gorkudan bakamıya. Gorkuyok arkadaş. Lan dedim içimden sen gomondo askerisin furdun sen onu al otomatiği git bak. Verin lan lambayı Arif sende dut proşöktörü dedim. Moturdan indim gorka, gorka yavaş, yavaş yaklaştım. Vay a…( belli belirsiz küfür) müdürüm kusura galma. Bide ne görüyüm. Paslanmış goca bi varil gapağı yerde yatmıyamı. Emme tam ortasından furmuşum. Biz böyle avcıyuk argadaş. Ne gadar güldük gendümüze, gavilleşdük kimseye anlatmıyalım deyi. Emme anlatmayıncada olmuyaki. Emme bi daha da gitmedim davşan avına gülme lan (yanında ki arkadaşına) gece gitmedim.
Evet, bizim kaçakların böyle bir anıları olmuş. Uykusuzluktan traktörün üzerinde sarsıla, sarsıla gezmekten yorgun düşmüşler gecenin sessizliğinde ve gölgelerin yansımasıyla varil kapağını ayı sanmışlar. Aslında içlerinde avcı olanda sadece Osman. Konuşmalar uzadı gitti. Neler anlatmadılar ki. Ama bizim insanımız yaptığı kabahati bile içtenlikle anlatabiliyor. Hatasını kabul edebiliyor. Güzel olanda bu zaten.
Konu: YAVAŞ AYU LAN AYU (Okunma sayısı 1853 defa)