YEŞİLBAŞNAME

[Murat YILMAZ 55]

Sonsuz ormanlar, güz, ıssız göller, gün doğumu ve sessizlik…
Tüm sevdiklerim bakın işte toplanmış bir sofraya…
Tenimi titreten, üşüten soğuk küf kokulu bir nem var havada,
Bekliyor, bekleyenler,  beklenenleri…
Eskiden birde sigaram eşlik ederdi bekleyişime,
Yapamadık, yürütmedik ayrıldık sonra,
Ama ne zaman koklasam bu buz gibi havaları,
Yine ilk sigaram gelir aklıma…
Gözlerim cismini, kulaklarım sesini ararken ördeklerin,
Soğuktan hareket etmeyen katılaşmış vücudum, irkilir birden, sıçrarım gölün sessizliğini bozan ilk  tüfek sesleriyle…
Beklenenleri gelmiş demek ki bekleyenlerin.
Darısı bizim başımıza…
Kızarım aslında, keşke kimse olmasaydı benden başka burada…
Sonra sevinirim belki yalnız olmadığıma.
Belki avdan sonra bir koyu muhabbet,
Sevinçli mutlu olgun bir insan yüzü görürüm belki de
Öyle ya sabah olmadan gelmişse göle,
Aynı sevdayı yaşıyoruzdur  belki,
Beklediğimiz aynı, duygumuzda aynıdır inşallah.
Sahi acaba vurunca ve bulunca yeşilbaş ördeği,
Benim hissettiğimi var mıdır hisseden?
İnanmaz asla içim, yoktur derim yoktur tabi.
Çünkü en çok ben severim yeşili…
Yüce Mevla’dan her daim isterim,
Avcı duamdır bu benim,
Rabbim her daim çok görüp az vurmayı ,
Avsız kalmamayı nasip eyle bana.